31 sierpnia 2014

Dla takich chwil warto żyć, czyli wakacje!

Za siedmioma górami, za siedmioma rzekami... Ależ nie, nie zamierzam opowiadać Wam bajek. Chcę podzielić się wrażeniami z kilku dni spędzonych nad oceanem, a co jadłam i co piłam zaraz chętnie Wam opowiem.
Pierwszą miejscowością wartą wzmianki jest Cancale, w Bretanii, oddalone od Paryża o 350 km na zachód. To urocze, maleńkie, rybackie miasteczko słynie z hodowli wspaniałych ostryg i owoców morza. I właśnie dlatego tam pojechaliśmy. Nie dla pogody- ciągle pada, nie dla temperatur-20 stopni w porywach, nie dla plaż- takowych tam nie ma, bo wszędzie rozciągają się hodowle lub port. 
Muszę przyznać, że jeszcze dwa lata temu ostrygi mogły dla mnie nie istnieć. Wyjątek stanowiły te upieczone z masełkiem czosnkowym i białym winem. Surowych bałam się wziąć do ust. Już samo wyobrażenie ich konsystencji i mało zachęcający aromat sprawiały, że wiedziałam, że ich nie lubię ( jak w dzieciństwie buraczków, choć ich nigdy wcześniej nie próbowałam). Raz spróbowałam ostrygi w jednej z warszawskich restauracji i to niemiłe przeżycie pamiętam do dziś. Przełamanie się wymagało ode mnie sporej odwagi. Mój mąż wykazał się determinacją i sprytem zachęcając mnie do degustacji. Stwierdził, że tak pysznych i świeżych ostryg nie jadł w życiu, a zjadł ich już wiele. Zaufałam. Drżącą ręką uniosłam muszlę do ust. Pachniała morską bryzą. Skropiłam spoczywające w niej niewinne stworzenie baardzo obficie cytryną. Po chwili wahania wzięłam je do ust. I tu pełna konsternacja- to było dobre! Kruche, delikatne, jodowe, kwaskowe, pełne świeżości, nieporównywalne z niczym  co jadłam dotychczas. Nie mogę o sobie powiedzieć, że oszalałam na punkcie ostryg, ale gdy nadarzyła się okazja wyjazdu nad ocean do Cancale nie wahałam się ani chwili. 
Tym razem od razu zabrałam się ochoczo za cały tuzin cmokając i mlaskając z radości. Wieczorem poszłam z mężem do knajpki, której specjalnością są owoce morza podawane na steropianowych statkach. Widok to iście spektakularny, ponieważ statek taki zajmuje prawie cały stół, a na poszyciu z glonów piętrzą się świeżutkie ostrygi, różnorodne krewetki, kraby zwyczajne i kolczaste z długimi, szafirowymi nogami, zwane pająkami morskimi, langustynki, przynajmniej dwa rodzaje ślimaków( bulotte i amande) i sama nie pamiętam co jeszcze. Do tego podawane są cytryny, majonez domowej roboty, sos na bazie czerwonego octu winnego z szalotkami. Do tego koszyk pieczywa i najwspanialsze masło świata z chrupiącymi kawałeczkami soli zwanymi fleur de sel czyli solnymi kwiatami. Jeszcze tylko butelka schłodzonego białego wina i morska uczta gotowa. Nie miałam odwagi robić zdjęć sąsiednim stolikom, więc jeśli chcecie popatrzeć na te niesamowitości to odsyłam tutaj.
Właśnie po to ludzie jeżdżą do Cancale. Przy sąsiednich stolikach słyszeliśmy język angielski, hiszpański, niemiecki a nawet rosyjski.
W Cancal spróbowałam też i pokochałam małe, szare krewetki. Trzeba się nieco narobić przy ich obieraniu ale za to jaką się ma frajdę!
Dołączam zdjęcia tego urokliwego miasteczka zrobione głownie rankiem, gdy niemal wszyscy jeszcze spali.
Cdn.

umywalka w restauracyjnym kibelku



 narzędzie do otwierania ostryg





 wody ubywa, czarny pas wokół wyspy oznacza różnicę poziomu wody między przypływem a odpływem
 brama wjazdowa do średniowiecznego miasta St. Malo

6 komentarzy:

  1. miejsce śliczne jak z bajki! sama się kiedyś chętnie wybiorę, szczególnie skuszona tymi wszystkimi owocami morza :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Takich wypraw zawsze zazdroszczę! :) suuuper

    OdpowiedzUsuń
  3. Jeszcze nie wiem na jak długo. na razie miałem dość Asfaltowej dżungli z różnych powodów. I tu się uczę żyć.

    Wzorowe opowiadanie turystyczno kulinarne. I ja kocham takie miasteczka. W ogóle lubię miasta nadmorskie. nad morzem nie musi byc tylko plaża i smażenie się. jak bym jeszcze raz to przeczytał to bym zapragnął tam pojechać. A decyzje podejmuje szybko :)
    Pozdrawiam z Frontu Wschodniego
    Vojtek

    OdpowiedzUsuń
  4. I fotki fantastyczno klimatyczne
    Gratulacje

    OdpowiedzUsuń
  5. Cudowne miejsce ....A tak super opisałaś , że jadłam razem z Tobą...Dziękuje za cudowna wycieczkę....Pozdrawiam pa...

    OdpowiedzUsuń
  6. hej mamo, cieszę się, że mogłam tej opowieści posłuchać na żywo :)

    OdpowiedzUsuń